Lieve allemaal,

Ik moet zeggen dat ik de laatste 4 weken een beetje te lui was en eigenlijk ook nauwelijks tijd had om te schrijven, maar mijn goede voornemen van dit jaar is om zo snel mogelijk dit blog af te maken. Het is heel fijn om weer thuis te zijn, maar ik mis Zuid-Afrika nu al. De laatste 3 weken in Kaapstad is er weer een heleboel gebeurd. Bijna alleen maar leuke maar helaas ook wat minder leuke dingen, maar ik ga jullie alles vertellen :)
4 weken terug was mijn laatste schoolweek en ik heb in die week nauwelijks iets gedaan op school omdat er bijna geen kinderen waren. In december wordt hun transport namelijk duurder en veel ouders willen dat niet betalen en laten hun kinderen dus niet naar school gaan. Het viel me op dat het de leraren eigenlijk niets uitmaakte dat er maar8 tot 10kinderen in de klas waren en ze eigenlijk wel blij waren dat ze niets hoefden te doen. Ik heb met de kinderen gespeeld, een hostel geboekt voor mijn laatste week in Kaapstad en ik heb Geralda nog wat laatste piano lessen gegeven. Na school heb ik afscheids cadeautjes geknutseld voor de kinderen. Ik heb voor alle kinderen een potlood, gum, puntenslijper, snoepjes etc. gekocht, daar een klein pakketje van gemaakt en een persoonlijk kaartje voor ze geschreven. Ik had dus best wel wat werk te doen. Helaas waren en op de dag van mijn afscheid ook maar iets van 8 kinderen. Ze vonden mijn cadeautje wel heel leuk en we hebben op die dag best veel lol gehad. Mijn lerares haalde voor iedereen een happy meal en ik heb afscheid kunnen nemen van alle leraren en van de kinderen die er waren. Van sommige kreeg ik ook zelf geknutselde afscheid cadeautjes. Ik heb die dag goed gemerkt hoe erg ik gehecht ben geraakt aan de basisschool met de kinderen en leraren en ik moest ook wel slikken toen ik voor de laatste keer door de school ingang liep op weg naar huis!
Vrijdagavond was mijn host-granny jarig en zijn we met de hele familie uit eten geweest in het grand west casino. Het was super leuk om de hele familie weer eens te zien en ik heb een super leuke avond gehad.
Zaterdag ben ik weer naar de andere vrijwilligers in het vrijwilligers hostel gegaan. Helaas dus niet het hostel in seapoint dat lekker centraal ligt, maar het hostel in Observatory dat eigenlijk een beetje buiten het centrum ligt. Zaterdag ben ik samen met Kayla, Esther en Felix naar Muizenberg geweest om te gaan surfen. En deze keer heb ik ook een paar keer kunnen staan!
Zaterdagavond ben ik samen met een groep mensen uit het hostel uit geweest in Observatory en helaas heb ik die avond een beetje een traumatische ervaring opgedaan...
De avond zelf was eigenlijk heel leuk! We zijn naar een bar geweest waar je pool kon spelen en na een paar potjes pool besloten Esther, Martin, Hendrik en ik al best vroeg naar huis te gaan om te slapen. Terwijl Esther en ik voorop liepen werden de twee jongen van achteren aangevallen en beroofd. Alles ging super snel en ik kan me ook niet alles meer precies herinneren maar ik weet nog dat Esther zei dat we moesten rennen omdat de jongens werden beroofd. Ik draaide me om en ben naar Hendrik toeterend die het dichtste bij stond. De man die hem beroofde is toen snel gevlucht omdat 2 mensen waarschijnlijk toch een beetje teveel voor hem was. Ik weet nog dat ik zo boos was dat ik een heel stuk achter ze aan ben gerend (de andere man was namelijk ook gevlucht). Toen ik me weer opdraaide lag Martin op de grond. Een van de mannen had hem nog voordat ze ook maar om geld of een mobiel hadden gevraagd al in zijn arm gestoken en hij zat echt helemaal onder het bloed. Toen zijn we dus zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gegaan en hebben daar ongeveer 3 uur gewacht. Martin kreeg hechtingen in zijn arm en pijnstillers en achteraf bleek de steekwond gelukkig niet heel ernstig. Toch merkte ik dat het hele voorval heel veel invloed op mij heeft gehad. Ik heb een paar slapenloze nachten gehad en ik durfde de eerste week ook niet meer zomaar over straat te lopen. Nou staat het opzich wel bekend dat Observatory een vrij slechte buurt is en dat en heel vaak mensen beroofd worden daar. We zijn vanaf toen ook nooit meer lopend ergens heen geweest en hebben altijd de hostel taxi chauffeur Ridwaan gebeld. Zondag was iedereen super lief voor me. Met Martin ging het best goed, ondanks dat hij natuurlijk pijn had. Mijn gastgezin was ook best geschrokken natuurlijk en stelde me honderd vragen. Het is natuurlijk heel heftig wat er is gebeurd, maar opzich heb ik er ook veel van geleerd. Ik heb vooral geleerd om voorzichtiger te zijn. Normaal gesproken liep ik snachts na het uitgaan eigenlijk zonder zorgen een stuk over straat. Nu probeer ik zo snel mogelijk een taxi te vinden en ik ga natuurlijk alleen uit in een grote groep en natuurlijk ben ik ook niet meer uit geweest in Observatory. Ook overdag neem ik altijd zo min mogelijk waardevolle spullen mee en laat ik alles uit het zicht voor andere mensen. Maar goed, gelukkig was het een goede afleiding dat ik maandag op de 5-daagse gardenroute tour ben gegaan.Maandagochtendwerd ik al super vroeg opgehaald en samen met 5 anderen en Tyrin (de guide) zijn we op weg gegaan. De eerste dag hebben we vooral veel gereden, maar we zijn ook naar een struisvogel boerderij geweest. In Zuid-Afrika leven namelijk super veel struisvogels! We kregen een rondleiding over de boerderij en mochten de struisvogels ook voeren! Als je wilde kon je ook op de struisvogels rijden, maar dat vond ik toch een beetje zielig dus dat heb ik maar niet gedaan haha.
Daarna zijn we naar de cango caves geweest. Een soort park waar ze wilde dieren opvangen, laten revalideren of redden uit bijvoorbeeld een circus. Je kon daar dus ook allemaal bijzondere leeuwen en tijgersoorten zien en er waren ook slangen en krokodillen. Zelf ben ik ook nog met een cheeta op de foto geweest die in het park geboren is en opgevoed door de medewerkers. Daarna zijn we doorgereden naar het hostel dat in het rivierengebied Sedgefield ligt tussen de twee plaatsten Wilderness (wat ook echt op een Amazonegebied lijkt) en Knysna. Het hostel stond echt direct naast het strand en het was er super mooi! Ook het eten in het restaurantje naast het hostel was geweldig. Echt een klein paradijsje daar.
De volgende dag zijn we gaan kanoën op 1 van de rivieren in Sedgefield. Ik voer samen met Thomas in een kano (een 50-jarige man, maar wel heel aardig). We voeren naar een soort vlot toe, waar we ook de boot aan konden leggen. Vervolgens zijn we met het vlot naar de andere kant van de rivier gaan en zijn we een heel stuk langs de rivier omhoog opgelopen naar een super mooie waterval. Daar hebben we heerlijk gezwommen en in de zon gelegen. Daarna zijn we weer aan de lange weg terug begonnen, die opzich niet super lang is, maar helaas had Thomas rugklachten waardoor ik het grootste gedeelte alles alleen heb geroeid. Toen we eindelijk terug waren had ik dan ook grote blaren op mijn handen. Daarna zijn we naar een uitkijkpunt gereden van waar je 'the map of Africa' kunt zien. Dat is een stuk land tussen 2 rivieren waar je met een beetje (veel) fantasie Afrika ik kunt zien. Daarna zijn we naar het strand gereden en ik heb samen met Pauline (1 van de verlegen meisjes) gesandboard! Het was echt super leuk om een keer te doen en ik had ook veel geluk dat ik kon snowboarden, want daardoor wad het een stuk makkelijker. Er zijn wel wat nadelen aan sandboarden. Ten eerste moet je de heletijd je board waxen en ten tweede moet je de heletijd weer omhoog lopen, wat ongelofelijk vermoeiend is! Na 8 keer de duin op te zijn gelopen was ik dan ook helemaal gesloopt, moe en verbrand. Toen we bovenaan de duin aan het uitrusten waren zwom er opeens een hele groep dolfijnen vlak langs de kust. Super mooi om te zien en ze sprongen ook echt uit het water. Aan het einde zijn we met kleren en al het water in gesprongen want we zaten van top tot teen onder het zand. De stranden aan de route van de gardenroute zijn allemaal super mooi en er zijn ook hele goede surfgolven. Bovendien liggen de stranden aan de Indische oceaan, waardoor de watertemperatuur een stuk warmer is dan de watertemperatuur van de stranden in Kaapstad die aan de Atlantische oceaan liggen.
Woensdag zijn we naar een groot olifantenpark geweest in Knysna. Er leven daar 2 grote olifanten kuddes. Een van de kuddes is nog echt wild en daar worden ook geen mensen bij in de buurt gelaten, maar de andere kudde is gewend aan mensen. Wij mochten de olifanten voeren, aanraken en we liepen ook met ze mee. Het voelt best eng om naast zo een groot dier te lopen en de huid voelt ook heel apart, eigenlijk veel minder hard dan ik had verwacht. Het was wel een super gave ervaring! Die avond was er een super leuk feestje in het restaurant naast het hostel. Dus heb ik samen met een hele groep andere mensen van mijn leeftijd beerpong gespeeld, midden in de nacht gesandboard en ze hebben mij de 'blue marks' op het strand laten zien, wat echt super mooi was. Door een magnetisch veld glittert het zand blauw op als je er met je hand overheen wrijft. Bovendien was de sterrenhemel ook ongelooflijk mooi en kon je de ene vallende ster na de andere zien.
Donderdag zijn we op een safari geweest. Helaas hebben we niet de hele big five kunnen zien, maar deze safari was wel veel 'echter' dan de safari die ik daarvoor heb gedaan en leek dus minder op een open dierentuin. De mens heeft in dit invloed ook best veel invloed, maar ze proberen alles zo natuurlijk mogelijk te houden en de oorspronkelijke dieren in het park terug te laten keren. We hebben nog wel iets spannends meegemaakt. We zijn namelijk aangevallen door een giraf. Toen we bij de giraffen aankwamen mochten we namelijk even uitstappen en foto's maken mits we niet te dichtbij kwamen. Helaas waren er een paar toeristische waaghalzen die het toch niet konden laten selfies te maken in de directe omgeving van de grootste giraf (die echt gigantisch was en ook veel enger dan de olifanten). Toen kwam de giraf dus dreigend op ons af. Iedereen verschool zich snel achter de auto en de giraf trapte met zijn voorbeen in de richting van onze tourguide. Gelukkig raakte hij hem niet, maar we zijn daarna toch maar snel doorgereden.
Vrijdag moesten we weer terug naar Kaapstad, maar we zijn onderweg nog langs een (in mijn ogen) gestoorde man gereden die in een grot een huis heeft gemaakt van allemaal spullen die hij (op het strand heeft gevonden). Aan de ene kant was het huis super fascinerend en knap gemaakt en aan de andere kant ook echt heel scary. Het huis stond helemaal volgepropt met bedden, stoelen, schelpenkettingen, oude radio's, camera's, kussens, knuffels, poppen, etc. Het verhaal gaat ook dat de verloofde van de man zichzelf nadat hij een nacht in het huis heeft geslapen de volgende dag heeft opgehangen aan een brug verderop.
Tegen de avond kwamen we weer aan in Kaapstad en Kayla en Esther hadden besloten dat ze naar de club van Patrick (een vriend van hun) gingen en dat ik mee moest. We waren zelfs als VIP's op de gastenlijst gezet. We hebben letterlijk de hele nacht gedanst en zijn daarna met Ridwaan (onze taxi-chauffeur en vriend) langs de Mac Donalds gegaan. De volgende dag hebben we Martina en Esther naar het vliegveld gebracht en moest ik dus weer afscheid nemen :( Kayla zou de volgende dag weer terug naar Amerika gaan, maar ze had eerst nog een verrassing voor mij, Precious en Tendai (Precious zus). Ze had namelijk voor haar laatste nacht in Kaapstad een 5-sterren appartement geboekt. Het appartement was super mooi en je had een geweldig uitzicht over Kaapstad. Ik vraag me soms wel af waar Kayla al het geld vandaan haalt, want ze wilde niet dat wij ook maar iets betaalden. Ze heeft namelijk geen baan en ik krijg soms het idee dat ze haar vaders creditcard gestolen heeft haha. Het was wel een super lief afscheidscadeau en ik heb echt genoten. Ook Precious en haar zus wisten niet wat hun overkwamen, ze wonen normaal namelijk in een township en zijn niet zoveel luxe gewend. Savonds zijn we naar ons favoriete braai-restaurant geweest enzondagochtendheb ik in de gigantische keuken (die kon ik natuurlijk niet ongebruikt achterlaten) brownies gebakken. Daarna wilde Kayla graag naar de greenmarket om haar laatste souvenirs te kopen en zijn we nog naar het begin van de Tafelberg gereden, waar je ten eerste een super mooi uitzicht hebt over Kaapstad en ten tweede een super mooi uitzicht hebt op de Tafelberg. Daarna hebben we samen met zen allen gelunched bij een visrestaurant. Ook Kirill (de jongen uit Rusland) kwam nog even langs om afscheid te nemen. Ik ben samen met Precious, Tendai en Ridwaan meegegaan om Kayla af te zetten op het vliegveld. Ik moet zeggen dat dat een van de moeilijkste afscheiden ooit was, omdat Amerika helaas toch iets verder ligt dan Europa en ik haar voorlopig dus ook even niet zal zien. Gelukkig vliegt Kayla meer keer per jaar dan dat ik in mijn hele leven ben gevlogen, dus misschien komt ze binnenkort wel naar Europa :)
Daarna ben ik weer naar mijn gastgezin gegaan en ik moet zeggen dat ik super blij was om hun weer te zien en zij ook heel blij waren om mij weer te zien.
Maandag heeft Ridwaan me meegenomen naar Langa. De oudste zwarte township van Kaapstad. Langa heeft een super interessante geschiedenis die natuurlijk met de apartheid te maken heeft. Het is echt ongelofelijk interssant om alles ook in het echt te kunnen zien en ik vind het eigenlijk ook heel erg dat wij met geschiedenis niets over de apartheid leren. Ik heb ook nog township bier gedronken wat uit een groot blik wordt gedronken en je ook niet in je eentje drinkt maar met een hele groep. Helaas was dat bier echt ongelofelijk goor en werd ik natuurlijk door iedereen uitgelachen. Ook heb ik de smiley's gezien... schapenkoppen die worden verkocht en er naar mijn idee niet echt als smiley's uitzien, maar zo worden ze dus wel genoemd.
Dinsdag en woensdag heb ik voornamelijk met Precious doorgebracht in de township Samora. Precious zou namelijk donderdag naar Zimbabwe gaan om haar familie te bezoeken. Het was interessant hoe ze in haar huisje kookte en hoe ze bijvoorbeeld de was deed. Ze heeft namelijk geen stromend water. Er is alleen een kraan buiten. We zijn ook nog wezen shoppen om kleren voor haar kinderen te kopen.Woensdagavondben ik naar het hostel verhuisd dat ik had geboekt voor de laatste week en dat betekende dat ik afscheid moest nemen van mijn geweldige gastgezin. Ze hebben mij naar het 'big blue hostel' gebracht en Diane moest zelfs huilen toen ze wegreden. Mijn gastgezin zou vrijdag naar Nathan (hun zoon) in Johannesburg gaan. Ik ben ontzettend dankbaar voor alles wat mijn gastgezin voor me heeft gedaan en ik zal mijn tweede familie in Zuid-Afrika nooit vergeten en ze snel weer opzoeken! Donderdag wilde ik eigenlijk Precious uitzwaaien, maar toen Ridwaan en ik op het busstation aankwamen bleek dat de bus er nog niet eens was en dat die pas 5 uur later zou vertrekken (typisch Afrikaans grrrr). Gelukkig kwamen Anika en Felix die dag ook terug van hun gardenroute Tour en ik heb de rest van mijn week ook voornamelijk met hun en Kirill doorgebracht. Ik heb zo ook langzaam afscheid kunnen nemen van alles. De laatste keren naar het zwembad, greenmarket, longstreet, waterfront, etc. Bovendien heb ik nog heel veel kerstcadeatjes geshopt. Zondag zijn we nog een keer naar café caprice gegaan wat best wel leuk was omdat dat de laatste keer was dat ik ben uit gegaan in Kaapstad, maar café caprice is ook de eerste club waar ik uit ben geweest toen ik aankwam in Kaapstad. Verder heb ik de lionshead voor de laatste keer beklommen en het was super toevallig toen ik op de top Johanna tegen kwam. Het Duitse meisje dat 3 weken met mij in een gastgezin heeft gezeten. We hebben veel bijgekletst en nadat ik de volgende dag naar 'the castle' (dat ik opdracht van Jan van Riebeek is gebouwd en het 'district 6 museum' was geweest ben ik samen met Johanna naar 'Clifton beach' gegaan om nog een klein beetje bruiner te worden voordat ik terug zou vliegen die nacht. Ook heb ik nog afscheid genomen van Kirill die nog tot eind januari in Kaapstad blijft. Daarna was het echt tijd om in te pakken wat helaas makkelijker gezegd was dan gedaan en ik heb dan ook heel wat spullen moeten achterlaten.
Ridwaan heeft me naar het vliegveld gebracht en volgensmij vond hij het ook best moeilijk dat ik weer terug moest. Er was nog wel een klein stressmomentje toen 1 van mijn koffers 3 kg te zwaar bleek te zijn. Gelukkig kwam ik erachter dat ik een extra stuk handbagage meevocht, waardoor dat probleem ook weer was opgelost. Toen begon de lange vliegreis naar huis. Aangekomen op Schiphol werd ik opgewacht door een super lief ontvangst team. Mijn ouders, zusjes, gastzusje, schoolvriendin en zwemvriendinnen waren allemaal gekomen om mij op te halen. Ik moet zeggen dat ik toen wel super blij was om weer in Nederland te zijn.
Sorry, mijn blog is weer iets langer geworden dan verwacht, maar voorlopig is het ook even de laatste die ik schrijf. Ik moet nu namelijk eerst op zoek naar een baantje voor 3 maanden en daarna ben ik wel van plan op nog naar een ander land te gaan (waarschijnlijk Tanzania). Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het lezen van dit blog. Ik heb gemerkt dat het voor mezelf ook echt belangrijk is om dit blog bij te houden zodat ik alles kan onthouden wat ik heb gedaan. Waarschijnlijk tot over 3 maanden :)

Tami

P.S. Ik vind het geweldig om weer terug te zijn in Nederland maar ik begin Zuid-Afrika ook al aardig te missen. Het leven daar is niet vergelijken met mijn leven hier in Nederland en ik heb echt super veel geleerd. Vooral om wat relaxter te zijn en ik ben ook veel zelfstandiger geworden. Ik zou het werkelijk iedereen aanraden om een tussenjaar te nemen en vrijwilligerswerk te gaan doen of op reis te gaan in het buitenland, want je leert er misschien nog wel meer van dat dat je meteen zou gaan studeren!